தினம் ஒரு பாசுரம் - 65

அகலகில்லேன் இறையுமென்று அலர்மேல் மங்கை உறை மார்பா 

நிகரில் புகழாய் உலகம் மூன்றுடையாய் என்னை ஆள்வானே

நிகரில் அமரர் முனிக்கணங்கள் விரும்பும் திருவேங்கடத்தானே 

புகல் ஒன்றில்லா அடியேன் உன் அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே

---நம்மாழ்வார் (திருவாய்மொழி)

இன்று இன்னொரு திருவேங்கடமுடையான் திருப்பாசுரத்தை அனுபவிக்கலாம். திருக்குருகைப்பிரான் அருளிய 1102 பாசுரங்களில், கோயிலிலும், இல்லத்திலும்  தினம் ஓதுவதற்காக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட 12 பதிகங்களின்  (12 X 11 = 132 பாசுரங்கள்) தொகுப்பு  "கோயில் திருவாய்மொழி" என்று அழைக்கப்படுகிறது. இப்பாசுரம், அத்தொகுப்பில் வருகிறது. அற்புதமானதொரு பாசுரம் இது.

பாசுரப்பொருள்:

அகலகில்லேன் - "(உன்னை விட்டு) பிரிய மட்டேன்
இறையுமென்று - ஒரு நொடியும்" என்று
அலர்மேல் மங்கை - தாமரை  மலரில் அவதரித்த திருமகள் ஆனவள்
உறை மார்பா - தங்கி இருக்கும் திருமார்பை உடையவனே!
நிகரில் புகழாய் - ஒப்பில்லா பெருமை வாய்ந்தவனே!
உலகம் மூன்றுடையாய் - நாகலோகம்,பூவுலகம், வானுலகு என்ற மூவுலகங்களின் நாயகனே!
என்னை ஆள்வானே - என்னை அடிமையாக ஏற்றவனே!
நிகரில் அமரர் முனிக்கணங்கள் - நிகரற்ற தேவர்கள் மற்றும் முனிவர்களின்
விரும்பும் திருவேங்கடத்தானே - பேரன்புக்கு பாத்திரமான, திருமலையில் எழுந்தருளியிருக்கும் அண்ணலே!
புகல் ஒன்றில்லா - தஞ்சம் புக (வேறு) இடம் ஒன்றுமில்லாமல்
அடியேன் - (உன் பக்தனான) நான்
உன் அடிக்கீழ் - உனது திருவடியின் கீழே
அமர்ந்து புகுந்தேனே - தங்கி சரண் அடைந்தேனே !



பாசுரக்குறிப்புகள்:
வைணவர்கள் பிரபந்தப் பாசுரங்களை இசை நயத்துடன் ஓதும்போது, செவிக்கு இனிமையாக இருக்க வேண்டி, கடினமான சொல் ஏவல்களை தவிர்ப்பர்.  "ற்ற" என்பதை "த்த" என்றும், "ன்ற" என்பதை "ன்ன" என்றும் திருத்தியே ஓதுவர். இப்பாசுரத்தை எடுத்துக்கொண்டால் ஓதுவது இப்படி இருக்கும்.

அகலகில்லேன் இறையுமென்னு அலர்மேல் மங்கை உறை மார்பா
நிகரில் புகழாய் உலகம் மூன்னுடையாய் என்னை ஆள்வானே
நிகரில் அமரர் முனிக்கணங்கள் விரும்பும் திருவேங்கடத்தானே
புகல் ஒன்னில்லா அடியேன் உன் அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே

'போற்றி" என்பது "போத்தி" என்றே ஓதப்படும் ( அன்னு இவ்வுலகம் அளந்தாய்  அடி  போத்தி - திருப்பாவை  )
"கற்று" என்பது "கத்து" ஆகிவிடும் (கத்துக்  கறவை கணங்கள்  பல கறந்து - திருப்பாவை)

இது ஆழ்வாரின் பேரன்பை வெளிப்படுத்தும் எளிமையான பாசுரமே.  நயம், உட்பொருள் சார் குறிப்புகள் சிலவற்றை பார்ப்போம்.

"அகலகில்லேன் இறையுமென்று" -  ஒரு நொடியும் (இறையும்) பிரிந்திருக்க மாட்டேன் என்று பிராட்டியே பரமன் மார்பில் குடி கொண்டு விட்டதில் அடியவர்க்கு 2 செய்திகள் உள்ளன. ஒன்று,  திருமாலை சிக்கெனப் பற்றி சரண் புகுவதே உய்வுக்கான வழி. இரண்டு, நாம் தவறுகள் செய்தாலும், நமக்கு அருள் செய்ய  பரிந்துரைக்க (புருஷகாரம்) அக்கடல் அன்னை அப்பரந்தாமன்  கூடவே வாசம் செய்கிறாள்.

திருமாலுக்குரிய கல்யாண குணங்களில்  நான்கு குணங்கள் மிகவும் ஏற்றமானவை. அவை
1. வாத்சல்யம் (பேரன்பு)
2. சுவாமித்துவம் (தலைமையான இறைத்தன்மை).  அதாவது கடவுளர்க்கெல்லாம் தலைமைத்தன்மை உடையவனாக  இருக்கும் சிறப்பைக் கூறுவது
3. சௌசீல்யம் (ஏற்ற தாழ்வு பாராமை). அதாவது உயர்ந்தவன்/தாழ்ந்தவன், அறிவாற்றல் மிக்கவன்/குறைந்தவன்  என்ற பேதங்கள் பாராமல் அருளுவது
4. சௌலப்யம் (எளிமைத்தன்மை ). அதாவது, உலகமாயைக்கு அப்பாற்பட்டவனான  பரந்தாமன் மனித வடிவில் வந்து அடியவரோடு வாழ்வது / உதவுவது.

தன்னைச் சரணடையும் அடியவரிடம் பரமன் இவற்றைக் காட்டுகிறான்.   அவதார காலங்களில், இராமனாக, கிருஷ்ணனாக, அவன் நேரடியாக அவற்றை வெளிப்படுத்தியது நாம் அறிந்ததே, குகன், அனுமன் , விபீடணன், யசோதா, அருச்சுனன், திரௌபதி, குசேலன்  என்று பல எடுத்துக்காட்டுகள் உள்ளன.மேற்கூறிய 4 குணங்களும் இப்பாசுரத்தில் போற்றப்பட்டுள்ளன.

"நிகரில் புகழாய்" எனும்போது  வாத்ஸல்யத்தையும்,  "உலகம் மூன்றுடையாய்" எனும்போது  சுவாமித்துவத்தையும், "என்னை ஆள்வானே" என்று சௌசீல்யத்தையும், "நிகரில் அமரர் முனிக்கணங்கள் விரும்பும்  திருவேங்கடத்தானே" எனும்போது  சௌலப்யத்தையும் ஆழ்வார் குறிப்பில் உணர்த்துகிறார்.

"நிகரில் அமரர்" - ஏன் தேவர்களை ஒப்பில்லாதவர் என்கிறார் ஆழ்வார்? பரமபத வாசம் கிடைக்காவிட்டாலும், திருமாலை எப்போது வேண்டுமானாலும் தரிசிக்கும், அவனது நெருக்கத்தை அனுபவிக்கும் உரிமை உடையவர்கள் அந்த வானவர்கள்! 

"அகலகில்லேன் இறையுமென்று" என்பதை  ஆழ்வார் தன்னைப்பற்றி  சொல்லிக் கொள்வதாக அணுகுவதிலும் ஒரு சுவை இருக்கிறது. "உன்னை விட்டுப் பிரியவே கூடாது என்று" என்று ஆழ்வார் பாசுரத்தைத் தொடங்கி, உடனடியாக அவருக்கு பெருமாளின்  கல்யாண குணங்கள் நினைவுக்கு வந்து அடுத்த 2 அடிகளில் அவற்றைப் போற்றி விட்டு மீண்டும் 4வது வரியில் "வேறு புகல் எதுவுமே இல்லாத எளியனான நான் உன்னிடம் பூரண சரணாகதி அடைந்து விட்டேன்" என்று அவனைப் பிரியாத நிலைக்கு தான் என்ன செய்தார் என்பதைக் கூறி பாசுரத்தை நிறைவு செய்கிறார். கடைசியில், திருவடி நிழலை கன்ஃ பர்ம் பண்றதுக்குத் தான் நம்ம ஆழ்வார் நடு 2 அடிகளில் "எவ்வளவு பெரிய ஆள் நீ!" என்று பரமனின் சீர்மிகு குணங்களைப் போற்றுகிறார் போல :-)

உன் அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே - முந்தைய பாசுர இடுகையில் சொன்ன  "சென்று சேர் திருவேங்கட மாமலை" போல இதிலும் பொருள் பொதிந்துள்ளது. அவசர கதியாக, தடாலடியாகப்  புகும் சரண் அன்று இது!  இது, தவமிருந்து, உடலும், ஆன்மாவும் ஒன்றுபட்ட நிலையில் அவன் திருவடியைப் பற்றுவது. "அமர்ந்து" என்பது உடல் சார்ந்த (Physical) அமைதியைக் குறிப்பதாகவும் "புகுந்தேனே" ஆன்மா  சம்பந்தப்பட்டதாகவும் (of spirit, spiritual) கொள்ளலாம் தானே?

---எ.அ. பாலா